Hydroterapia jelita grubego. Co to jest, korzyści, przeciwwskazania.

Co to jest hydroterapia okrężnicy?

Znana również jako nawadnianie okrężnicy, hydroterapia okrężnicy jest techniką oczyszczania okrężnicy, która oczyszcza ciało. W tym arkuszu faktów odkryjesz tę technikę bardziej szczegółowo, jej zasady, historię, korzyści, kto może ją praktykować, jak i jakie są przeciwwskazania do jej stosowania. Hydroterapia jelita grubego jest techniką oczyszczania jelita grubego (okrężnicy) za pomocą wody, do której czasami dodaje się rośliny lub probiotyki.

Hydroterapia jelita grubego. Główne zasady.

Woda jest delikatnie wstrzykiwana do okrężnicy przez odbyt, za pomocą węża podłączonego do urządzenia przeznaczonego do tego celu. Znajdujący się wewnątrz jelita płyn wypiera to, co tam jest (kał, śluz, toksyny itp.) aż do najmniejszych fałdów. Potem wychodzi woda, zabierając ze sobą odpady. Ponieważ wszystko odbywa się w „obwodzie zamkniętym” (patrz w praktyce), proces ten jest całkowicie bezwonny. Urządzenie pozwala na regulację i kontrolę temperatury, ciśnienia i ilości wody.
Hydroterapia koloniczna opiera się m.in. na tezie o samotoksyczności. Według jego zwolenników, organizm może zatruć się przez ponowne wchłonięcie toksyn zgromadzonych w jelicie grubym.
Co więcej, efekt wadliwego działania jelita lub zwykłego zabrudzenia osłabiłby układ odpornościowy (m.in. konsekwencje) i spowodowałby wiele problemów w innych częściach ciała, od zwykłego przeziębienia po chorobę sercowo-naczyniową.

Korzyści płynące z hydroterapii jelita grubego.

Zgodnie z kontrowersyjną hipotezą stojącą za tą praktyką, hydroterapia okrężnicy stymulowałaby układ odpornościowy poprzez detoksykację organizmu, co miałoby wpływ na kilka funkcji organizmu. Do najczęściej wymienianych problemów należą bóle głowy, astma, alergie, egzema, łuszczyca, niewydolność nerek, bóle menstruacyjne (dyzmenorrhea), narkomania (w tym palenie tytoniu), zapalenie stawów i inne stany zapalne lub zastoinowe. Żaden z tych wniosków nie był jednak przedmiotem badań kontrolowanych.
Lekarze zajmujący się hydroterapią jelit twierdzą, że leczą również dolegliwości związane z jelitami i układem pokarmowym, takie jak biegunka i wzdęcia, a nawet wrzodziejące zapalenie jelita grubego i uchyłków, choć w dwóch ostatnich przypadkach zaleca się dużą ostrożność.

Przeciwwskazania do hydroterapii jelita grubego.

Osoby z chorobą Leśniowskiego-Crohna, ciężkimi hemoroidami, guzami odbytnicy lub jelit, wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego lub uchyłków nie powinny stosować hydroterapii jelita grubego, chyba że lekarz wyrazi na to zgodę. Należy unikać częstego leczenia osób z problemami sercowo-naczyniowymi lub nerkowymi. W przypadku niewłaściwego stosowania (kilka razy w tygodniu przez kilka tygodni), hydroterapia jelita grubego może powodować poważne problemy zdrowotne, takie jak pogorszenie stanu flory jelitowej lub niedobór minerałów. W literaturze naukowej istnieją rzadkie przypadki perforacji jelita i jeden przypadek ropnia, który został spowodowany zabiegami hydroterapii jelita grubego. Zdarzały się również przypadki infekcji spowodowanych skażeniem wynikającym z braku sterylności stosowanych wyrobów.

Krótka historia hydroterapii jelita grubego.

Technika ta jest w pewnym sensie nowoczesną wersją klasycznej lewatywy. Zabieg ten był praktykowany przez kilka starożytnych cywilizacji, w tym przez Egipcjan. Enema miała swój rozkwit w siedemnastowiecznej Europie. W tym czasie uważano, że dobrym pomysłem dla zamożnego Paryżanina jest 3 lub 4 zabiegi dziennie! W tym czasie higiena wewnętrzna była postrzegana jako niezbędny warunek dobrego samopoczucia.
W 1917 roku dr Kellogg (brat założyciela firmy zbożowej) opublikowal ważny artykuł w „Journal of American Medicine”. Zgłosił, że bez operacji leczył tysiące osób z różnymi chorobami układu pokarmowego. Jego metoda: ćwiczenia fizyczne, dieta i hydroterapia okrężnicy. Leczenie stało się popularne i stało się powszechną praktyką w medycynie klasycznej. W latach 50. hydroterapia okrężnicy straciła swoją wiarygodność na rzecz innych technik i leków, w tym środków przeczyszczających. Poza kilkoma specyficznymi celami, takimi jak opieka przedoperacyjna, hydroterapia okrężnicy nie była praktykowana w szpitalach i klinikach od lat 70. Dziś jest to prawie wyłącznie prerogatywa higienistów okrężnicy.